न्वाङ चोएयुनकी आमा ८० वर्ष नाघिन्। न्वाङले आमाको मुख देख्न नपाएको २२ वर्ष बित्यो। अहिले न्वाङ ४८ वर्षका भए। उनी २६ वर्षकै उमेरमा तिब्बतस्थित घरमा आमालाई छाडेर भारततर्फ भागेका थिए। नेपालको सोलुखुम्बु नाका हुँदै उनी कर्नाटकको शरणार्थी शिविरमा शरण लिन पुगे।
कर्नाटकको शरणार्थी शिविरमा न्वाङले लामा पढे। त्यहीँ लामा काम गरेर २२ वर्ष विताए। घरमा आमालाई छाडेर हिँडेको याद उनलाई जति दिन बित्दै गयो, उति पिरोल्दै गयो। बुढ्यौलीले ढाकेकी आमालाई भेट्ने चाहना बढ्दै गयो। जुनसुकै हालतमा तिब्बत फर्कने योजना बनाए। आमाको मुख हेरेर फेरि भारत फर्कनु त छँदै थियो।
कर्नाटकबाट २ महिनाअघि न्वाङ काठमाडौं आए। तिब्बत जाने हुटहुटी यो २ महिनामा झनै बढ्यो। उपयुक्त बाटोबाट तिब्बत छिर्न चाहे। उनले यसका लागि मुस्ताङको कोरला नाका रोजे।
जब उनी कोरला पुगे। नेपाल र चीनका सुरक्षाकर्मीले थाहा नपाउने गरी तिब्बत छिर्न बाटो खोजे। औपचारिक रूपमा कोरोला नाकाबाट नेपाली र तिब्बती आउजाउ गर्ने औपचारिक बाटो २४ नम्बर पिलरको बाटो थियो। यो बाटोबाट नेपाली र चिनियाँ प्रशासन तथा सुरक्षाकर्मीको अनुमतिमा आउजाउ गर्न सकिन्थ्यो। यसबाहेक अरू बाटोबाट तिब्बत छिर्नु वा नेपाल छिर्नु अवैध मानिन्छ।